W czasach nieustannych i szybkich przemian gospodarczych warunkiem niezbędnym do odnalezienia swego miejsca na rynku pracy jest chęć i umiejętność ciągłego doskonalenia się oraz podnoszenia swoich kwalifikacji.
Współcześnie coraz więcej ludzi pracuje na własny rachunek. Tworząc własne miejsca pracy, przyczyniają się do rozwoju gospodarczego kraju, a co ważniejsze do rozwoju lokalnych społeczności, w których żyją i pracują. Jest szczególnie istotne na obszarach wiejskich i w małych miastach, gdzie szanse na przyciągnięcie bogatych inwestorów skłonnych swoim zaangażowaniem wpłynąć na dynamiczny rozwój okolicy i regionu, są na ogół niewielkie. Przedsiębiorczość społeczna, bo o niej tu mowa, to tylko jeden ze sposobów określenia działalności gospodarczej, która łączy w sobie cele społeczne i ekonomiczne. Bywa określana również jako ekonomia społeczna lub gospodarka społeczna.
Przedsiębiorstwo społeczne to prywatna, samodzielna organizacja dostarczająca usług lub produktów na rzecz szerszej społeczności, której założycielem lub zarządzającym jest określona grupa obywateli z ograniczonym zakresem korzyści materialnych. Charakteryzuje się zdolnością podejmowania nowych przedsięwzięć i związanego z tym ryzyka „na własny rachunek”.
Przedsiębiorstwo społeczne prowadzi działania, które przeciwdziałają niekorzystnym procesom społeczno-ekonomicznym takim jak: bezrobocie, wykluczenie społeczne, marginalizacja. Innymi słowy, jest to podmiot, który działa na pograniczu biznesu i celów społecznych, dając szansę aktywizacji zawodowej osobom wykluczonym na rynku pracy: niepełnosprawnym, długotrwale bezrobotnym, uzależnionym, bezdomnym.
Działalność przedsiębiorstw społecznych to przede wszystkim produkcja dóbr i świadczenie usług na poziomie lokalnym, przy zaangażowaniu znaczących zasobów siły roboczej, jednak wachlarz ich funkcji jest bardzo różnorodny.