Współczesny chów i hodowla zwierząt opiera się na wielu elementach, z których zapewnienie odpowiedniego statusu zdrowotnego utrzymywanych zwierząt jest jednym z najważniejszych, gdyż nie tylko spełnia wymogi dobrostanu ale gwarantuje produkcję żywności wysokiej jakości. Obecnie stopień zagrożenia chorobami zakaźnymi jest na tyle duży, że coraz częściej hodowcy i producenci poszukują rozwiązań gwarantujących, bezpieczeństwo ich stada. Ze względu na intensyfikację produkcji, zwalczanie skutków chorób zakaźnych bywa trudne i często związane jest z poniesieniem wysokich kosztów. Pojęciem, które zostało wprowadzone do praktyki zootechnicznej mające na celu ograniczenie negatywnego wpływu tych zjawisk jest BIOASEKURACJA.
Nadrzędnym zadaniem BIOASEKURACJI jest zapewnienie bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego i pasz. Bezpieczeństwo żywności, o ile ta jest przygotowana i spożywana zgodnie z przeznaczeniem, daje pewność, że środek spożywczy nie spowoduje żadnych szkodliwych skutków dla zdrowia konsumenta. Dlatego biobezpieczeństwo jest pojęciem, które należy rozpatrywać wielopłaszczyznowo i obejmuje działania w obrębie całego łańcucha produkcji. Poczynając od produkcji komponentów paszowych, poprzez produkcję pasz, warunki utrzymania zwierząt i technologię produkcji, a na obrocie przed- i poubojowym kończąc. Mówiąc o bioasekuracji gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną, w ramach produkcji zwierzęcej mamy na myśli profilaktykę nieswoistą, obejmującą różne procedury i praktyki zapobiegające bądź ograniczające ekspozycję stada na czynniki chorobotwórcze. Postępowanie takie skierowane jest na wszystkie rodzaje chorób zakaźnych, w tym również na obecnie panujący Afrykański Pomór Świń (ASF).