Nawożenie rzepaku ozimego.
Rzepak zalicza się do roślin o bardzo dużych potrzebach pokarmowych, przykładowo przy plonie 4 t/ha pobiera średnio 240 kg N, 120 kg, P2O5, 320 K2O, 100 Ca, 32 kg Mg i 60 kg S oraz znaczne ilości mikroelementów. Część tego pobrania przypada na jesień, a część na wiosnę. Trzeba pamiętać, że rzepak buduje fundament pod przyszły plon w okresie jesiennym dlatego większość składników pokarmowych opłaca się i powinno się stosować jesienią. Przed siewem rzepak powinien być nawożony przede wszystkim fosforem i potasem, a często także azotem i magnezem. Rośliny rzepaku potrzebują przed zimą innych składników pokarmowych, tj. siarki i mikroelementów. Prawidłowa strategia nawożenia mikroelementami powinna uwzględniać jesienne (mniejsze dawki) oraz wiosenne (większe dawki) tych składników. Natomiast jesienne nawożenie magnezem należy uważać za podstawowe, szczególnie wówczas gdy rzepak jest uprawiany na glebach o niskiej zawartości w ten składnik. Na takie glebach nawożenie magnezowe należy wykonać przed siewem lub po wchodach jesienią, a wiosną wskazane jest jego uzupełnienie.
Wysoką efektywność nawożenia NPK uzyskuje się na glebach o uregulowanym odczynie, odpowiedniej strukturze i obfitujących w substancję organiczną. W takich przypadkach aby uzyskać plon około 4t/ha wskazane jest nawożenie w granicach 140-180 kg K2O i 70-110 kg P2O5. Natomiast na glebach o niskiej zasobności nawożenie należy zwiększyć o około 25-50% w stosunku do potrzeb, wówczas część składnika wprowadzone w nawozie jest przeznaczona na poprawę zasobności gleby. Na glebach o niskiej zasobności warto ustalić zawartość składników pokarmowych na polu, na którym będzie uprawiany rzepak już przed siewem przedplonu, aby w razie potrzeby przynajmniej częściowo zintensyfikować jego nawożenie. Nawożenie, szczególnie potasem, można podzielić na dwie części około ½ -3/4 nawozu stosować jesienią przedsiewnie, a około ½ -1/4 wczesną wiosną przed roszeniem wegetacji lub jeszcze jesienią przed spoczynkiem zimowym. Fosfor i potas odgrywają w uprawie rzepaku bardzo ważną rolę jednakże głównym składnikiem pokarmowym odpowiadającym za prawidłowe przygotowanie rzepaku do zimy jest azot. Jesienią należy unikać przenawożenia tym składnikiem gdyż powoduje on między innymi przyspieszenie wzrostu roślin co przed zimą nie zawsze jest korzystne, a tym samym zwiększa zawartość wody w roślinie, obniżając tym samym jej mrozoodporność oraz odporność na choroby. Aby zapewnić odpowiednią fazę rozwojową roślin przed zimą oraz ich właściwe odżywianie, w określonych przypadkach zaleca się nawożenie azotem w dawce około 40 kg N/ha. Azot przed siewem rzepaku najlepiej zastosować przed uprawą przedsiewną, stosując nawozy jedno lub wieloskładnikowe. Plantacje rzepaku w czasie jesiennej wegetacji wymagają systematycznej kontroli, aby z jednej strony nadzorować stan odżywienia roślin, a z drugiej strony nadmiernej wybujałości roślin. W okresie wiosennym rzepak powinien byś nawożony przede wszystkim azotem i siarką, a w razie potrzeby magnezem i potasem. Ustalając strategię nawożenia rzepaku ozimego trzeba zdecydowanie podkreślić że bardzo trudno podać ogólne zalecenia dotyczące nawożenia tym składnikiem. Ustalenie wysokości dawki, jej podziału, a także terminu stosowania nawozów azotowych powinno być rozstrzygane indywidualnie dla danego pola, a nie planowane z góry, gdyż czynniki te w dużym stopniu zależą od warunków panujących w danym sezonie wegetacyjnym.