Wymieszanie słomy z glebą
Celem tej praktyki jest utrzymywanie lub zwiększanie poziomu zawartości materii organicznej oraz składników pokarmowych w glebach poprzez przyorywanie słomy, ponieważ żyzność gleby jest ściśle powiązana z zawartą w niej próchnicą.
Z punktu widzenia racjonalnej gospodarki nawozowej przyorywanie słomy jest zabiegiem korzystnym, gdyż jest ważnym źródłem węgla powracającego do gleby i wzbogaca glebę w próchnicę, co oznacza poprawę właściwości chemicznych, fizycznych i biologicznych gleby.
Wymagania w ramach praktyki
Rozdrobnienie i wymieszanie całej słomy z glebą lub jej przyoranie po zbiorze plonu głównego na gruntach ornych.
Słoma- suche łodygi, liście, plewy, łuszczyny i strączyny dojrzałych roślin uprawnych (zbóż, roślin oleistych, roślin strączkowych) pozostałe po oddzieleniu ziarna lub nasion.
Praktyka wykracza ponad normę:
- GAEC 7, gdyż polega na wprowadzeniu do gleby dodatkowej masy organicznej o wysokich współczynnikach reprodukcji gleby, ponad dywersyfikację upraw i zmianowanie obowiązujące w ramach normy GAEC 7.
- GAEC 6, gdyż powierzchnia objęta praktyką nie może być jednocześnie deklarowana jako spełnienie normy GAEC 6. Czynności w ramach praktyki nie mogą dotyczyć pozostawienia słomy na powierzchni pola i utrzymania okrywy ochronnej gleby w okresie jesienno-zimowym. Wynika to z tego, że wsparciem w ramach praktyki objęte będzie wymieszanie słomy z glebą bądź jej przyoranie bezpośrednio po zbiorze plonu głównego, a nie po okresie zimowym.
Płatność w ramach praktyki jest przyznawana do gruntów ornych.
Praktykę można łączyć z wariantami Rolnictwa węglowego: Opracowanie i przestrzeganie planu nawożenia oraz Zróżnicowana struktura upraw, a także z ekoschematami: Prowadzenie produkcji roślinnej w systemie Integrowanej Produkcji Roślin i Biologiczna ochrona upraw.