Celem praktyki jest właściwe zarządzanie nawożeniem dostosowanym do zasobności gleb w azot, fosfor, potas, magnez, wapń (N, P, K, Mg i Ca) i potrzeb roślin z wykorzystaniem analizy gleb i systemów wspomagania decyzji w zakresie nawożenia.
Racjonalne stosowanie nawozów może przyczynić się w sposób bezpośredni do zmniejszenia zużycia nawozów. Dodatkowo może wpłynąć na ograniczenie emisji tlenków azotu do atmosfery oraz zapobieganie przedostawaniu się zawartych w nawozach składników, szczególnie azotu i fosforu, do wód powierzchniowych i podziemnych.
Praktyka zawiera dwa warianty – podstawowy i z wapnowaniem.
Podstawowym zadaniem wapnowania jest obniżenie kwasowości gleby. Wapnowanie korzystnie wpływa na zastosowane nawozy sprawiając, że ich działanie jest bardziej efektywne. Poprawia aktywność biologiczną gleby, jej pojemność wodną, a makroelementy stają się bardziej dostępne dla roślin. Wapnowanie dotyczy zarówno pól przeznaczonych do uprawy zbóż i innych roślin przeznaczonych do konsumpcji, ale również łąk, które służą hodowcom do produkcji paszy. W tym przypadku korzyści płynące ze stosowania tego zabiegu są skoncentrowane na poprawie różnorodności gatunkowej łąk i obniżenia zawartości potasu, glinu i manganu w roślinach, co prowadzi do poprawy właściwości paszy. Wapnowanie gleby prowadzi też do obniżenia przyswajania przez rośliny jonów kadmu, cynku i niklu – metali ciężkich, których eliminowanie z gleby jest jak najbardziej pożądane. W glebie poddanej wapnowaniu zwiększa się natomiast liczba mikroorganizmów, które wpływają korzystnie na jej żyzność.
W wyniku zastosowania odpowiednich dawek wapna możemy nadać glebie odpowiedni odczyn, dostosowany do wymagań różnych gatunków roślin. Zakwaszenie gleby pogarsza jej strukturę, osłabia kompleks sorpcyjny i zdolność zatrzymywania wody (co ma szczególne znaczenie w okresach suszy).
Wymagania w ramach interwencji:
- wariant podstawowy (bez wapnowania, w przypadku, gdy wyniki próbek gleby nie wskazują na potrzebę zastosowania wapnowania):
W przypadku wyboru tego wariantu należy opracowanie i przestrzeganie planu nawozowego do powierzchni gruntów ornych i trwałych użytków zielonych w gospodarstwie, opartego na bilansie azotu oraz chemicznej analizie gleby, określającego dawki składników pokarmowych (N, P, K i Mg oraz potrzeby wapnowania). Przestrzeganie planu oznacza przede wszystkim stosowanie nawozów w ilości nie większej niż wskazane w opracowanym planie nawozowym.
- wariant z wapnowaniem, który obejmuje opisany wyżej zakres podstawowy rozszerzony o zastosowanie wapnowania.
Potrzeba wapnowania wynikać będzie z przeprowadzonych w ramach wariantu podstawowego badań gleby, przy czym wsparcie do wapnowania przysługuje do powierzchni gruntów w gospodarstwie o pH poniżej lub równej 5,5, na których wykonywany jest zabieg wapnowania. Zalecane dawki wynikać będą z opinii wydanej przez Okręgową Stację Chemiczno-Rolniczą na podstawie przeprowadzonych badań próbek gleby.
Wymogiem uzyskania płatności jest wykonanie analiz gleby (raz na 4 lata), sporządzenia planu nawożenia (przy użyciu narzędzia InterNaw). Informacje o zastosowanym nawożeniu należy wpisywać w prowadzonym rejestrze zabiegów nawożenia (N,P,K,Mg, wapnowanie).
Wsparcie w zakresie wapnowania do poszczególnych działek rolnych przysługuje nie częściej niż raz na 4 lata.
Praktyk nie można łączyć z ekochematami: Obszary z roślinami miododajnymi oraz z Prowadzeniem produkcji roślinnej w systemie Integrowanej Produkcji Roślin.
Szacowana stawka płatności dla wariantu podstawowego to ok.100 zł/ha, dla rozszerzonego o wapnowanie ok. 300 zł/ha.