Agroleśnictwo w Polsce jest dość nowym pojęciem, niemniej w Europie funkcjonuje z powodzeniem z wielu krajach, a kolejne szykują się na wprowadzenie tego nowego systemu.
System ten został uznany przez ONZ za najbardziej innowacyjny w rolnictwie.
Agroleśnictwo jest formą prowadzenia uprawy nawiązującą do budowy warstwowej lasu, są piętra wyższe: drzewa, krzewy i piętra niższe, takie jak byliny czy rośliny jednoroczne. Takie ułożenie roślin daje dużo wzajemnych korzyści. Zarówno drzewa/krzewy jak i roślin z parteru są celem uprawy. Drzewa mogą być uprawiane w celu przemysłowego pozysku drewna bądź mogą to być drzewa owocowe. Rozstawy międzyrzędzi są tak dostosowane, aby był możliwy zbiór obu gatunków roślin.
System agroleśny oferuje wiele korzyści zarówno dla rolnika jak i środowiska naturalnego.
W przypadku hodowli zwierząt warto powiedzieć, że
- zadrzewienia śródpolne dają schronienie dla zwierząt przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, sprzyja to poprawie dobrostanu zwierząt;
- drzewa zatrzymują wodę w glebie dzięki czemu trawa na pastwiskach nie przesycha i stanowi bogatą bazę paszową;
- jeżeli zostaną dobrane odpowiednie gatunki drzew, liście na nich rosnące mogą być chętnie zjadane przez zwierzęta hodowlane.
Pozostałe korzyści płynące ze stosowania systemu agroleśnego to:
- większe zatrzymanie wilgoci w glebie – cały teren uprawy jest pokryty roślinnością bądź ściółką, dzięki czemu jest ograniczone parowanie i jest większa akumulacja wody;
- zwiększenie pojemności wodnej pola – w przypadku deszczy nawalnych woda jest zatrzymywana na polu, a w momencie suszy jest oddawana do gleby;
- allelopatia – rośliny rosnące współrzędnie korzystnie oddziałują na siebie, ich plon jest wyższy niż w przypadku gdyby rosły samodzielnie;
- rozkładająca się ściółka buduje warstwę próchniczną gleby;
- zapobieganie erozji wietrznej gleby - w Polsce niestety coraz częściej występuje ten problem;
- warstwowy rozkład roślinności pomaga uprawom przetrwać przymrozki.
- współrzędnie uprawiane rośliny mają różną głębokość systemów korzeniowych, dzięki czemu jest większe wykorzystanie stosowanych nawozów, w mniejszym stopniu przedostają się do wód podziemnych.
Wszystkie te funkcje systemu agroleśnego odpowiadają na aktualne potrzebny polskiego rolnictwa.
Niewątpliwą wadą jest nieprzystosowanie polskiej legislacji to takiego wzoru gospodarowania. Innymi słowy: jeżeli rolnik ubiega się o dopłaty z ARIMR obszary na których rosną drzewa nie owocowe (np.sosna) będą wyłączone z dotowanego obszaru.
Promotorką tego działania w Polsce jest Pani Barbara Baj-Wójtowicz. Prowadzi ona gospodarstwo rolne zajmujące się produkcją w systemie agroleśnym. W obrębie jej gospodarstwa można znaleźć różne połączenia, na przykład: współrzędna uprawę bzu czarnego i miodunki, bzu czarnego z przetacznikiem leśnym, czy róży owocowej z maliną moroszką.
Więcej informacji na temat agroleśnictwa zostało przedstawione podczas szkolenia organizowanego przez CDR w Brwinowie Oddział w Poznaniu. Poniżej znajdują się linki do filmów ze szkoleń z udziałem Pani Barbary Baj-Wójtowicz.
https://www.youtube.com/watch?v=F7KmY91xDPU&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=ni1hZPpQPds&feature=youtu.be