Uprawa mieszanek roślin strączkowych ze zbożami jest ważnym zasiewem w gospodarstwie ekologicznym, zwłaszcza z hodowlą zwierząt. W celu pozyskania nasion, paszy o większej zawartości białka w porównaniu z ziarnem zbóż, zielonki na przyoranie lub paszę. Uprawa jest zalecana ze względu na walory agrotechniczne i produkcyjne. Może być prowadzona na glebach klasy I – V, należących do różnych kompleksów przydatności rolniczej. Ponieważ mają małe wymagania co do przedplonu na glebach dobrych i średnich, wysiewa się po zbożach w 3 – 4 roku po oborniku. Na glebach lżejszych zaleca się po ziemniaku. W zmianowaniu zboża–mieszanka zbóż ze strączkowymi, zaleca się uprawę międzyplonów ścierniskowych na przyoranie np. rzodkiew oleista, gorczyca biała, rzepak ozimy, facelia itp. Mieszanki owsa ze znacznym udziałem strączkowych na glebach dobrych, stanowią dobry przedplon dla pszenicy ozimej.
Odczyn gleby powinien spełniać wymagania uprawianych roślin tzn. jęczmień, groch, pszenica – zbliżony do obojętnego, pszenżyto, łubin żółty i wąskolistny – lekko kwaśny. Przy niższym odczynie po przedplonie, przed podorywką trzeba zastosować nawozy wapniowe. Jeżeli zawartość makroskładników w glebie jest niska, nawozy potasowe i fosforowe powinny być zastosowane jesienią pod orkę zimową. Na glebach lżejszych wiosną.
Poziom plonowania mieszanek roślin strączkowych ze zbożami, uzależniony jest od doboru gatunków roślin i odmian. Rośliny powinny charakteryzować się podobnymi wymaganiami glebowymi i klimatycznymi, niewielką konkurencyjnością w stosunku do siebie, zbliżoną wysokością, terminem dojrzewania, niewielką podatnością na wyleganie, znaczną zawartością w nasionach białka i wysokim plonem. Rozprzestrzenianie się chorób w uprawie jest ograniczone, dzięki biologicznym mechanizmom zwalczającym patogeny. Występowanie szkodników jest zdecydowanie mniejsze, niż w siewach czystych. Pielęgnowanie uprawy w celu zwalczania chwastów w gospodarstwie ekologicznym, powinno odbywać się poprzez bronowanie.