W rolnictwie ekologicznym podstawą nawożenia jest racjonalne gospodarowanie próchnicą.
Bilans substancji organicznej w glebie co najmniej zrównoważony informuje o poprawnym gospodarowaniu, decydując o żyzności gleby której wskaźnikiem jest wspomniana zawartość próchnicy.
Systematyczne nawożenie gnojówką, obornikiem, przyorywanie resztek pożniwnych np. z gnojówką, przyorywanie nawozów zielonych np. seradela, facelia, gryka, rzepik, żyto ozime, łubin, koniczyna, rzodkiew oleista itp., prawidłowe zmianowanie (międzyplony, uprawa roślin bobowatych, wieloletnich roślin pastewnych) wpływa na wzrost zawartości próchnicy w glebie.
Kompostowanie jest najlepszą formą wytwarzania próchnicy i nawożenia gleb. Zalecane surowce to m.in.: nawozy zwierzęce (obornik), odpady rolnicze (przegniłe siano, stare trociny, łęty ziemniaczane, nieużytkowe części warzyw, chwasty bez nasion, liście, wykoszone niedojady itp.), mączki skalne i kreda (dolomit, wapniak). Należy pamiętać, aby pryzma kompostowa była usytuowana na podłożu nieprzepuszczalnym i przykryta np. słomą, która chroni przed wysychaniem i utlenianiem się N. Przed opadami deszczu można okryć włókniną przepuszczającą powietrze. Szerokość podstawy 1,5 – 2,0 m i wysokość pryzmy 1,0 – 1,2 m. Pamiętajmy także o kilkukrotnym przewracaniu pryzmy, przyspieszając proces rozkładu i humifikacji surowców np. aeratorem ciągnikowym. Szacuje się, iż dojrzałość kompostu na bazie obornika osiąga się po 8 – 10 miesiącach. Dłużej może przebiegać proces kompostowania ze znacznym udziałem materiałów roślinnych.
Czym powinien się charakteryzować dojrzały kompost:
- wilgotność 50 – 60%,
- zapach ziemi,
- ciemna barwa,
- nie ma już dżdżownic,
- konsystencja torfu,
- forma amorficzna.
Kompost nie zagraża przenawożeniem, można stosować dowolnie wiosną lub jesienią rozrzucając na powierzchnię gleby bez przyorywania (dawki do 30 – 40 t/ha).