wmodr.pl

WMODR >> Informacje branżowe >> Informacje ekonomiczne >> Płatności bezpośrednie >>

Ekoschemat: Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi- Praktyka: Wymieszanie słomy z glebą

Ekoschemat: Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi- Praktyka: Wymieszanie słomy z glebą

Wymieszanie słomy z glebą jest jedną z 8 praktyk ekoschematu Rolnictwo węglowe.

Wymieszanie słomy z glebą

Żyzność gleby jest ściśle powiązana z zawartością w niej próchnicy. Dlatego wykorzystanie słomy do utrzymywania i zwiększania poziomu zawartości materii organicznej, jak i składników pokarmowych w glebach, jest najskuteczniejszym działaniem zapewniającym utrzymanie ich żyzności. Słoma jest bowiem ważnym źródłem węgla powracającego do gleby i wzbogaca glebę w próchnicę, co oznacza poprawę właściwości chemicznych, fizycznych i biologicznych gleby. Posiada również dużą wartość nawozową.Większa zawartość próchnicy podtrzymuje zarówno różnorodność biologiczną organizmów glebowych, jak i zmniejsza podatność gleb na procesy erozyjne.


Wsparcie w ramach praktyki jest przyznawane do powierzchni gruntów ornych, jeżeli rolnik:
• rozdrobni całą słomę po zbiorze plonu głównego i wymiesza ją z glebą lub ją przyorze;
• prowadzi rejestr zabiegów agrotechnicznych na formularzu opracowanym przez ARiMR (udostępniony na
stronie internetowej).


Za słomę uznaje się pozostałe po oddzieleniu ziarna lub nasion suche źdźbła, łodygi, liście, plewy, łuszczyny i strączyny dojrzałych roślin uprawnych zbożowych, w tym kukurydzy, a także zbóż rzekomych3, w tym gryki, szarłatu i komosy, oraz dojrzałych roślin uprawnych oleistych, bobowatych, facelii i traw nasiennych.


Uwaga! Od 2024 roku, w przypadku rozdrobnienia lub wymieszania z glebą słomy pozostałej po zbiorze rzepa-
ku – na tej samej powierzchni nie łączy się realizacji praktyki Zróżnicowana struktura upraw z praktyką Wymie-
szanie słomy z glebą.

 

Praktyka Wymieszanie słomy z glebą nie łączy się z:
• Ekoschematem Obszary z roślinami miododajnymi;
• Praktyką Ekstensywne użytkowanie trwałych użytków zielonych z obsadą zwierząt;
• Praktyką Międzyplony ozime lub wsiewki śródplonowe;
• Praktyką Wymieszanie obornika na gruntach ornych w terminie 12 godzin od jego aplikacji;
• Praktyką Stosowanie nawozów naturalnych płynnych innymi metodami niż rozbryzgowo;
• Praktyką Uproszczone systemy uprawy;
• Ekoschematem Retencjonowanie wody na trwałych użytkach zielonych.

Źródło: www.gov.pl
Opracowanie: Barbara Mieczkowska