Rolnictwo zaliczane jest do najważniejszych sektorów gospodarczych, którego celem jest zapewnienie odbiorcom wysokiej jakości żywności pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Ograniczenie rozpraszania pierwiastków biogennych w produkcji roślinnej, ale też i zwierzęcej jest działaniem nie wątpliwie priorytetowym i bardzo dobrze wpisującym się w cel Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2021-2027. Trwająca wciąż intensyfikacja produkcji rolnej działa obciążającą na środowisko naturalne powodując jego degradację. Dlatego też kraje członkowskie UE, jak i poza nią podjęły działania mające na celu m.in. ochronę zasobów naturalnych.
Od działalności człowieka zależy skuteczne wykorzystanie składników pokarmowych z nawozów, odpowiednia forma nawozów i termin nawożenia oraz aplikacja ich najlepszą techniką. Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe szczególnie roślin wysokoplonujących z zasobów glebowych przeważnie nie jest wystarczające, a więc muszą być uzupełniane nawozami. Jeżeli zastosowana dawka nawozu przewyższa jej akumulację w roślinie, dochodzi do rozpraszania składników biogenicznych poza agrosystemy uprawowe przyczyniając się do tzw. eutrofizacji zbiorników wodnych. Kluczowe jest zatem określenie odpowiednich dawek nawozów, najczęściej na podstawie bilansu składników. Azot jest pierwiastkiem bardzo mobilnym, podatnym na proces wymywania w przeciwieństwie do fosforu, który jest dobrze sorbowany przez glebę. Zasady bilansowania azotu zostały określone w Programie działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu tzw. program azotanowy. Należy pamiętać, aby dawka maksymalna nawożenia nawozami naturalnymi nie przekraczała 170 kg azotu w czystej postaci na 1 ha użytków rolnych. Gdy dawki N na podstawie planu nawożenia są powyżej 60 kg N/ha, należy podzielić je na mniejsze porcje i zastosować w fazach przed intensywnym wzrostem roślin (tab. 1.). Ograniczamy w ten sposób straty azotu podczas ulewnych opadów deszczu i innych czynników ograniczających pobór składników pokarmowych.