Z powszechnie stosowanych praktyk wynika, że najczęściej rozwijane funkcje pozarolnicze na obszarach wiejskich to: usługi, turystyka, leśnictwo, rzemiosło, mieszkalnictwo, czy drobna wytwórczość. Wymienione rodzaje działalności gospodarczych wiążą się często z trudną sytuacją ekonomiczną gospodarstw rolnych, która prowadzi do poszukiwań dodatkowych źródeł dochodu.
Podejmując decyzję o zmianie profilu gospodarowania, ważne jest zorientowanie się na konkretny cel, takim jak unowocześnienie warunków pracy i polepszenie jakości życia. O powodzeniu przedsięwzięcia decyduje nie tylko potencjał samego gospodarstwa, czy jego otoczenie, ale także sam gospodarz (przedsiębiorca), z jego cechami osobistymi, wiedzą i wiarą w powodzenie inicjatywy. W podjęciu decyzji co do takich zmian często szalę na korzyść przechylają przykłady udanych przedsięwzięć funkcjonujących na obszarach wiejskich. Pośród mieszkańców terenów o wyższej stopie bezrobocia, którzy nie odważyli się skorzystać z pojawiających się szans, może to być okazja do pobudzenia w nich przedsiębiorczości.
Na obszarach wiejskich zachodzi zjawisko migracji ludności miejskiej na wieś, czyli proces suburbanizacji, który powoduje wzrost znaczenia funkcji mieszkaniowej. Największa tendencja do tego zjawiska jest widoczna w strefach podmiejskich dużych aglomeracji miejsko-przemysłowych. Sprzyja to poprawie infrastruktury technicznej i społecznej oraz stwarza korzystne warunki do rozwoju obszarów wiejskich i tworzenia nowych miejsc pracy.
Wsparcie na rozpoczęcie działalności pozarolniczej ma na celu m.in. ułatwienie rozpoczęcia samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz tworzenie nowych miejsc pracy na obszarach wiejskich.