Ze wszystkich zbóż ozimych żyto ma najmniejsze wymagania glebowe. Wyróżnia się mrozoodpornością oraz okresową wytrzymałością na niedobór wody. Charakteryzuje się też dużą odpornością na choroby grzybowe. Ziarno żyta wykorzystuje się głównie do celów paszowych, ale także młynarskich, do produkcji alkoholu i biopaliwa, jest również rekomendowane do upraw ekologicznych. Wszystkie cechy żyta i możliwość uzyskiwania wysokiego plonowania, nawet na glebach lekkich, sprawiają, że zainteresowanie jego uprawą systematycznie rośnie.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, czym jest żyto populacyjne a czym hybrydowe (mieszańcowe).
Żyto populacyjne to tradycyjne odmiany żyta należące do podgatunku cereale, w obrębie którego wyróżnia się odmianę botaniczną vulgare. To odmiany uprawiane w naszym kraju od lat, w przeważającej części jako ozime, kojarzone w głównej mierze jako niewymagające zbyt wygórowanych warunków glebowych i nie obciążające rolnika ilością wykonywanych zabiegów agrotechnicznych.
Żyto hybrydowe przyjęło się w naszym kraju stosunkowo niedawno. Jego nasiona są uzyskiwane na drodze tzw. hodowli heterozyjnej – linie otrzymuje się poprzez samozapylanie w kolejnych pokoleniach roślin, dążąc do tego, żeby wartości niektórych cech stopniowo przewyższały wartości cech uzyskane przez rodziców. W rezultacie hodowcy otrzymują materiał siewny o podwyższonej plenności i lepszych cechach jakościowych niż u populacji wyjściowej linii wsobnych.
W tej publikacji przyjrzymy się zaletom i wadom obydwu gatunków, aby ułatwić Państwu najbardziej optymalny wybór odmiany.