Uprawa gleby wykonywana jest przede wszystkim w celu stworzenia najdogodniejszych warunków do prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin. Priorytetem rolnika jest wyprodukowanie jak największej ilości produktu o najwyższych parametrach jakościowych, ponosząc przy tym możliwie najniższy koszt, tak by produkcja była opłacalna.
Rzepak jest rośliną oleistą, mającą największe znaczenie w Unii Europejskiej, a także w Polsce, która jest jednocześnie jednym z największych producentów w Europie. W naszym kraju uprawia się przede wszystkim formę ozimą tej rośliny.
Rzepak jest cenioną rośliną nie tylko ze względu na wartość uzyskiwanego produktu, ale także dobroczynnego wpływu na stan środowiska glebowego. Stanowi niezbędny element płodozmianu, w którym przeważają zboża, umożliwia uniknięcie uprawy w monokulturze. Pozostawia po sobie dobre stanowisko dla następujących po nim roślin, jest dobrym przedplonem przede wszystkim dla zbóż ozimych.
Od wielu lat panuje przekonanie, że rzepak, jako roślina głęboko korzeniąca się, wymaga bardzo starannej uprawy, której nieodzownym elementem jest technologia orkowa. Ten pogląd jednak w ostatnich latach coraz częściej podawany jest w wątpliwość, gdyż nieustannie mamy do czynienia z coraz to nowszymi sposobami uprawy gleby pod siew rzepaku. Jako że jest to gatunek stosunkowo plastyczny, dobrze reaguje na modyfikacje w uprawie roli. W warunkach agroklimatycznych Polski, stosowanie uprawy rzepaku w systemie bezorkowym czy w technologii pasowej (strip-till) nie jest często stosowane. Niemniej jednak w pewnych okolicznościach właśnie te stosunkowo nowe technologie uprawy rzepaku mogą przynieść zadowalające efekty produkcyjne i ekonomiczne.