Choroby racic
Schorzenia kończyn bydła zaraz po zaburzeniach metabolicznych i mastitis stanowią trzecią przyczynę brakowania krów. Odsetek brakowania krów w stadach średnio wynosi 15 – 20%. W stadach wysokoprodukcyjnych z powodu schorzeń racic brakowanie krów sięga 50% stada.
Do głównych zmian chorobowych racic należą:
Ochwat – jest chorobą niezakaźną powstałą na skutek zaburzeń metabolicznych organizmu zwierzęcia. Skutkiem choroby jest zaburzenie układu krwionośnego racicy. Choroba może mieć przebieg podostry, ostry lub przewlekły. W początkowym stadium chorobowym zwierzęta nie wykazują objawów chorobowych. Można dostrzec je dopiero podczas korekcji racic. Zwierzęta niechętnie wstają leżą z wyprostowanymi kończynami. Brak chęci do wstawania skutkuje niższym spożywaniem pasz, co skutkuje spadkiem wydajności. Leczenie nie zawsze przynosi spodziewane efekty, więc skuteczniejszym sposobem w walce z tą chorobą jest profilaktyka – higiena utrzymania zwierząt oraz zbilansowanie dawek żywieniowych,
Zapalenie skóry palca (choroba Morterallo) – choroba zakażana bydła wywoływana przez bakterie beztlenowe Trepomena. Bakterie te uniemożliwiają gojenie się ran powiększając rejon chorobowy. Bakterie mogą stanowić źródło zakażeń zapalenia wymion oraz błon macicy. Przyczyną choroby są złe warunki higieniczne – wilgotne i zanieczyszczone podłoża. Brak leczenia choroby skutkuje zmianami w kształcie rogu podeszwy racicy. Zapobieganie występowaniu choroby polega na utrzymaniu prawidłowych warunków zoohigienicznych w oborze.
Wrzód podeszwy (Zespół Rustelholza) – tak jak ochwat jest to choroba niezakaźna. Objawia się stanem zapalnym między tworzywem, a podeszwą rogową. Najbardziej podatne na tą chorobę są zwierzęta ciężkie z nieprawidłowo uformowanymi racicami, z wadami postawy czy też miękkim rogiem kopytowym. Leczenie zwierząt dotkniętych przez tą chorobę opiera się na poprawnym ukształtowaniu racicy zastosowaniu antybiotyków. Do profilaktyki należy systematyczna i poprawnie wykonana korekcja racic oraz kąpiel w roztworze formaliny.
Zanokcica – choroba zakaźna szpary międzyracicowej wywołana przez bakterie beztlenowe. Do wniknięcia bakterii przyczyniają się mikrourazy szpary racicowej. Po wniknięciu bakterie powodują stan zapalny, silny obrzęk i pękanie oraz otwieranie ran. Zakażone zwierzęta silnie kuleją. Chorobę leczy się przy pomocy antybiotyków oraz opatrunków z jodoformem lub rywanolem. Profilaktyka polega zachowaniu higieny w miejscu przebywania zwierząt, dezynfekcji oraz poprawnej korekcji racic.
Gnicie rogu - jest chorobą niezakaźną, której występowaniu sprzyjają katastrofalne warunki higieniczne (duża wilgotność, zanieczyszczenie racic odchodami oraz błotem, wysokie stężenie siarkowodoru oraz amoniaku). Zmiany chorobowe uwidaczniają się na rogach opuszek tylnych racic, powodując ubytki w rogu i jego gnicie. Choroba objawia się poprzez przebieranie kończynami podczas stania, niechęć do poruszania się, częste polegiwanie, spadek wydajności. Środkiem leczniczym w walce z tą chorobą jest siarczan miedzi oraz dziegieć. Do profilaktyki tak jak we wcześniej opisanych chorobach należy systematyczna korekcja racic oraz zachowanie higieny w miejscu przebywania zwierząt.