Wieś jest krajobrazem ukształtowanym poprzez działalność człowieka. Jest przestrzenią łączącą ze sobą elementy naturalne jak np. lasy, łąki czy tereny rolne ze składnikami technicznymi, jak np. drogi, czy inne zabudowania. Krajobraz warmiński ze swoimi malowniczymi pagórkami, jeziorami i lasami przechodził liczne przeobrażenia.
Na skutek działalności człowieka stawał się on coraz bardziej zdeformowany, zatracając swoją tożsamość i dawny charakter. Jest to efekt braku konkretnego planu zagospodarowania terenów wiejskich, gdzie bardzo precyzyjnie należałoby określać, chociażby takie szczegóły jak nachylenie dachu, czy zastosowane materiały budowlane. Innym problemem jest tu ogólny brak świadomości ludzi, że przestrzeń jest naszym wspólnym dobrem publicznym. Wielu mieszkańców wsi robi nieprzemyślane, chaotyczne zmiany.
Wciąż pokutuje przekonanie, że na swojej działce można budować i działać wedle własnych upodobań. Z jednej strony tak, ale warto pamiętać, że to, co sprawdzone przez pokolenia, nie boi się nowoczesności i może być z łatwością odzwierciedlone w nowoczesnym budownictwie. W rezultacie my i nasze otoczenie możemy zyskać klimat i niepowtarzalną architekturę wsi warmińskiej.
Publikacja zawiera dobre przykłady promocji dziedzictwa kulturowego wsi warmińskiej, fotorelację z wizyt w gospodarstwach z zachowanymi elementami architektury regionalnej Warmii oraz pracami wykonanymi przez uczestników warsztatów pn. „Promocja dziedzictwa kulturowego wsi - drugie życie starych przedmiotów”.