Gospodarstwo rolne jest pierwszym ogniwem w łańcuchu żywnościowym i to właśnie na nim spoczywa olbrzymia odpowiedzialność za utrzymywane zwierzęta, bezpieczeństwo pracowników, ochronę środowiska naturalnego, a także za wyprodukowanie i wprowadzenie do obrotu bezpiecznej żywności lub surowca do jej produkcji. Chów i hodowla zwierząt gospodarskich podlegają ciągłym zmianom, które prowadzą do wykształcenia u zwierząt cech, które w procesie hodowli pozwalają na wyodrębnienie w obrębie gatunku poszczególnych ras i typów użytkowych zwierząt. Aby móc w pełni wykorzystać ściśle określony potencjał produkcyjny zwierząt, zootechnika stawia przed sobą konkretne wyzwania:
• racjonalny dobór ras i umiejętny wyboru zwierząt remontowych;
• optymalne wykorzystanie metod biotechnologii w rozrodzie;
• stworzenie i utrzymanie optymalnych warunków środowiskowych (żywienie, mikroklimat, warunki zoohigieniczne, ograniczanie stresu);
• prawidłowa profilaktyka i dbałości o wysoki status zdrowotny stada;
• wdrażanie efektywnych metod organizacji pracy.
Wszelkie kwestie dotyczące użytkowania zwierząt nie mogą odbywać się bez zapewnienia prawidłowego dobrostanu, który jest jednym z elementów zrównoważonej produkcji zwierzęcej. Jej koncepcja oprócz dobrostanu, opiera się na efektywnej produkcji bezpiecznych, wysokiej jakości produktów, przy uwzględnieniu wpływu produkcji na środowisko naturalne, warunki społeczno-gospodarcze rolników oraz na ochronę zdrowia publicznego. Pamiętajmy, że w całym procesie produkcji zwierzęcej istnieje szereg zagrożeń, które w sprzyjających warunkach i przy braku kontroli w znaczący sposób podnoszą ryzyko wystąpienia czynników mogący wywołać choroby, lub utrudnić ich zwalczanie. Takimi niepokojącymi zjawiskami są chociażby choroby zakaźne, choroby odzwierzęce (zoonozy, antropozoonozy), oporność przeciwdrobnoustrojowa (antybiotykooporność), a także stres produkcyjny prowadzący często do agresji w obrębie poszczególnych grup technologicznych w stadzie. Zjawiska te, w znacznym stopniu decydują o zdrowotności zwierząt, ich produkcyjności, a więc i opłacalności produkcji.
Mając na względzie zdrowie publiczne, medycyna ludzka oraz weterynaria w walce z chorobami odzwierzęcymi oraz opornością drobnoustrojów na antybiotyki muszą ze sobą współpracować i korzystać z wzajemnych doświadczeń. Ośrodki doradztwa rolniczego w całym kraju, także propagują wiedzę na temat zagrożeń wynikających z występowania chorób odzwierzęcych i zjawiska antybiotykooporności. Już od kilku lat w ramach swoich priorytetów realizują działania w zakresie chorób, które przenoszą się lub są przenoszone na człowieka, a także w zakresie zależności między zdrowiem, dobrostanem zwierząt a zdrowiem ludzi.