Przy technologii produkcji bydła mlecznego czy też bydła opasowego nieodzownym elementem jest posiadanie użytków zielonych. W gospodarstwach prowadzonych ekstensywnie użytki zielone są często wręcz jedynym źródłem pasz objętościowych.
Gdy uprawa traw jest prawidłowo prowadzona, a więc zadbana pod względem odpowiednio dobranego składu botanicznego, nawożenia oraz pH, jest ona wstanie w znacznie lepszy sposób poradzić sobie z okresami niedoboru wody. Kolejnym argumentem przemawiającym za słusznością sporządzania kiszonek z mieszanek traw z motylkowatymi jest ekonomia. Kiszonki te bowiem są źródłem białka, dzięki którym możemy ograniczyć ilość stosowanych śrut poekstrakcyjnych. Poprzez zastosowanie mniejszych ilości śrut wysokobiałkowych przyczyniamy się do poprawy rentowności produkcji stada oraz minimalizujemy ryzyko wystąpienia chorób np. kwasica.
Ważnym elementem w zapewnieniu odpowiedniej ilości pasz jest konserwacja materiału roślinnego zebranego z pola oraz uniknięcie strat podczas przechowywania. Najprostsze sposoby konserwacji pasz objętościowych to: kiszenie i suszenie. Należy pamiętać, że podczas konserwacji pasz dochodzi do strat składników pokarmowych. Aby je ograniczyć, trzeba zachować prawidłowe warunki konserwacji, przechowywania i wybierania pasz do skarmiania. Tak przygotowana pasza o wysokich walorach smakowych i zapachowych jest chętnie pobierana przez zwierzęta, co bezpośrednio przekłada się na osiągane wyniki produkcyjne.
Obecnie w intensywnej produkcji bydła mlecznego wykorzystuje się pasze objętościowe takie jak: kiszonki, sianokiszonki, siano, słomę w całym okresie żywieniowym. Zakiszenie zielonej masy uważa się za najbardziej racjonalną metodę konserwacji i przechowywania pasz dla przeżuwaczy.