Przegląd odmian soi

Soja Glycine max (L.) Merr. z punktu widzenia botanicznego należy do grupy bobowatych grubonasiennych, ale pod kątem jej przeznaczenia gospodarczego jest użytkowana jako roślina oleista. W Azji, skąd pochodzi, stanowiła podstawę pożywienia już 3 tysiące lat p.n.e., a do Europy została wysłana przez misjonarzy w Chinach w XVII wieku. Obecnie jest uprawiana w wielu regionach świata, głównie w Ameryce Północnej i Południowej oraz Azji.
 
Jest jedną z najbardziej wartościowych roślin uprawnych, ze względu na dużą zawartość w niej białka o bardzo dobrym składzie aminokwasowym (35-44 procent) i dużo nienasyconych kwasów tłuszczowych (18-22 proc.) w nasionach. Dzięki temu jest cennym surowcem do produkcji pasz i żywności. Soja dostarcza również witaminy i składniki mineralne (szczególnie wysoka zawartość witamin z grupy B). Jest również ważnym źródłem azotu, potasu, żelaza, wapnia, magnezu i fosforu. Nasiona soi oraz produkty powstałe w wyniku ich przetwarzania mogą być szeroko stosowane w żywieniu zwierząt. Kolejną ważną zaletą tej rośliny jest zdolność do współżycia z korzeniowymi bakteriami brodawkowymi, które wiążą wolny azot z powietrza w związki przyswajalne dla roślin. Ta możliwość pozwala na ograniczenie nawożenia soi nawozami mineralnymi w trakcie wzrostu i rozwoju rośliny. Podobnie jak inne rośliny bobowate jest doskonałym przedplonem dla roślin okopowych oraz zbożowych. Zaopatruje glebę w azot oraz przyczynia się do znacznego wzrostu zawartości próchnicy w glebie. Gatunek ten nie jest atakowany przez patogeny grzybowe oraz szkodniki, co powoduje zmniejszenie nakładów na środki ochrony roślin.