Bobik – roślina motylkowata (bobowata) niezastąpiona na glebach ciężkich w płodozmianach zbożowych. Oprócz uzyskiwanego wysokiego plonu białka pełni funkcję fitosanitarną i fitomelioracyjną. Bobik (Vicia faba L. partim) to roślina wysoko białkowa należąca do rodziny bobowatych grubonasiennych. Spośród uprawianych grubonasiennych bobik wyróżnia się wysokim potencjałem plonowania i zarazem najwyższym plonem białka z hektara. Nasiona tej rośliny zawierają 25-30% białka i wysoką zawartość lizyny, dzięki czemu stanowią dobry składnik do mieszanek z innymi paszami gospodarskimi. Ponadto zostawia roślinom następczym dobre stanowisko ponieważ po zbiorze bobiku na polu pozostaje dużo resztek pożniwnych. Jest doskonałym przedplonem dla pszenicy ozimej.
Bobik to roślina morskiego klimatu mająca duże wymagania wodne, zwłaszcza w okresie kiełkowania co może utrudniać jego uprawę. Wrażliwy jest także na suszę, zwłaszcza w okresie kwitnienia i zawiązywania strąków. Wysokie plony uzyskuje się na glebach ciężkich, dobrze uwilgotnionych o odczynie obojętnym, klasy I-III. W optymalnej wilgotności i na glebach o wysokiej kulturze można go także uprawiać na glebach klasy IVa. Najlepiej uprawiać go w po zbożach, w 3-4 roku po oborniku. Roślina ta powinna się znaleźć w zmianowaniu między kolejnymi zbożami, aby poprawić strukturę i właściwości fitosanitarne gleby. Spośród roślin strączkowych wyróżnia się najwyższym potencjałem plonotwórczym. Korzystne działanie bobiku nie ogranicza się tylko do rośliny następczej, ale jego pozytywne efekty są widoczne jeszcze w drugim, a nawet trzecim roku, przy czym w drugim roku mogą być lepsze aniżeli w pierwszym, co zależy od tempa rozkładu resztek pożniwnych.