Rośliny zbożowe w Polsce zajmują wysoki udział w strukturze zasiewów. Wiąże się to z wieloma zagrożeniami, które wpływają na uzyskanie dobrej jakości ziarna potrzebnego do celów konsumpcyjnych. Jednym z zagrożeń jest infekcja roślin przez grzyby z rodzaju Fusarium pozostawiające na ziarnie groźne dla zdrowia ludzi i zwierząt mykotoksyny.
Najgroźniejsza jest infekcja kłosów, która powodowana jest przez grzyby z rodzaju Fusarium w okresie kwitnienia i dojrzewania ziarna. Obok fuzariozy kłosów na zbożach występują inne choroby fuzaryjne, które porażają części wegetatywne i generatywne wpływając bezpośrednio na plonowanie roślin zbożowych tj.: pleśń śniegowa, zgorzel siewek, fuzaryjna zgorzel podstawy źdźbła i korzeni, fuzariozę liści.
Czynniki wpływające na rozwój choroby: Powszechność występowania sprawców fuzarioz, w tym oczywiście fuzariozy kłosów, związana jest z tym, że grzyby powodujące tę chorobę dla swojego rozwoju potrzebują temperaturę w granicach od 15 do 26°C, a taka temperatura panuje w czasie wegetacji w naszym klimacie. Woda i światło to kolejne czynnikami wpływające na wrażliwość roślin na porażenie przez sprawców chorób należących do pasożytów okolicznościowych. Do takich pasożytów należą grzyby z rodzaju Fusarium, a gdy zboża się kłoszą ilość światła najczęściej jest bardzo duża i jest to następny czynnik, który ułatwia porażenie i namnażanie się grzybów.
Źródłem infekcji stanowią porażone ziarniaki, gleba oraz obumarłe resztki roślin, w których grzyby te żyją saprofitycznie. W przypadku fuzariozy kłosów infekcja rozpoczyna się podczas kwitnienia. W czasie sprzyjającej pogody patogen infekuje kwiatki i wnika do zarodka. Choroba nasila się zwłaszcza w czasie przedłużającego się zbioru, gdy występuję obfite opady deszczu i utrzymuje się duża wilgotność powietrza. Rozprzestrzenianiu sprzyja wyleganie łanu.