wmodr.pl

WMODR >> Wydawnictwa >> Broszury i ulotki >> Produkcja roślinna >>

Uprawa sorgo

Uprawa sorgo

Stopniowe ocieplanie klimatu oraz wiążące się z tym problemy w uprawie kukurydzy sprawiają, że hodowcy, szczególnie z regionów o dużej koncentracji bydła mlecznego, powinni szukać roślin alternatywnych dla uprawy kukurydzy. Taką rośliną może być sorgo zwyczajne, które na słabszych stanowiskach, gdzie uprawa kukurydzy jest zawodna, może być uprawą komplementarną, wydając duży plon zielonej masy. Uprawę sorgo zaleca się szczególnie w rejonach ubogich w opady, ponieważ jest to roślina znosząca okresowe niedobory wody bez szkody dla plonu.

Sorgo jest rośliną uprawianą na świecie od ponad 4 tysięcy lat. Pod względem znaczenia gospodarczego zajmuje piąte miejsce po pszenicy, ryżu, kukurydzy i jęczmieniu. Naturalnie rośnie w pasie międzyzwrotnikowym: w Afryce, Ameryce Środkowej oraz Indiach i południowo-wschodniej Azji. Sorgo rozpowszechniło się także w Australii i w cieplejszych krajach Europy i obu Ameryk. W krajach rozwiniętych sorgo uprawiane jest z przeznaczeniem przede wszystkim na paszę dla zwierząt (zarówno ziarno, jak i cała roślina) oraz na cele bioenergetyczne. W krajach słabo rozwiniętych ziarno sorgo stanowi ważny element pożywienia dla ludzi (mąki i kasze) oraz do produkcji piwa i wysokoprocentowych napojów alkoholowych. Pozostałe części rośliny wykorzystywane są jako pasza dla zwierząt, w budownictwie oraz do produkcji mioteł. Sorgo nie zawiera glutenu, więc nie powoduje alergii. Ma wysoką wartość odżywczą, zawiera znaczne ilości białka i ważnych aminokwasów. Jest bogate w błonnik, sole mineralne i witaminy.

Należy do rodziny wiechlinowatych (traw) o prostych i wzniesionych źdźbłach. Zależnie od odmiany osiąga wysokość od 0,5 do nawet 4 m. Ma długie i wąskie liście, owoce występują w formie kulistych ziarniaków osadzonych w bardzo dużych wiechach. Ziarniaki, w zależności od odmiany, mogą mieć różne kolory: biały, kremowy, czerwony, pomarańczowy, purpurowy, żółty i brązowy.

Sorgo charakteryzuje się wybitną odpornością na suszę – rozwija bardzo mocny system korzeniowy. W przypadku niedostatku wody wchodzi w stan uśpienia, aby wraz ze wzrostem poziomu wilgotności ponownie rozpocząć wegetację. Ochronna warstwa wosku, która pokrywa liście sorgo, ma natomiast za zadanie zabezpieczyć je przed utratą wody.