Najtańszym czynnikiem intensyfikującym technologię uprawy rzepaku jest wybór dobrej odmiany. W połowie sierpnia rozpoczynają się siewy rzepaku ozimego dlatego należy odpowiednio wcześniej pomyśleć o zakupie materiału siewnego. Wybór nie należy do najłatwiejszych, jednak dla większości podstawowym kryterium wyboru odmiany jest jej plenność. Należy uwzględnić także inne ważne cechy rolnicze, np. zimotrwałość rzepaku. Kolejne cechy, które mają znaczenie to: odporność na choroby – odmiany odporne na patogeny chorobotwórcze, np. suchą zgniliznę kapustnych czy też kiłę kapusty ale też odporność na wyleganie czy odporność na osypywanie się nasion.
Powszechnie wiadome jest, że odmiany mieszańcowe rzepaku plonują lepiej niż odmiany populacyjne. Odmiany populacyjne (liniowe) to odmiany uzyskane „klasycznymi” metodami hodowlanymi – selekcja, krzyżowanie, selekcja, rozmnażanie. W porównaniu z odmianami mieszańcowymi, plonują niżej ponieważ nie występuje u nich zjawisko heterozji, plon może być niższy nawet o 20%. Odmiany te są stabilniejsze w plonowaniu w porównaniu z odmianami mieszańcowymi, zwłaszcza na gorszych stanowiskach, dobrze reagują na wcześniejszy siew oraz cena materiału siewnego jest niższa. Natomiast odmiany mieszańcowe (hybrydowe) to specjalnie hodowane formy rodzicielskie, które odpowiednio się krzyżuje i w ten sposób uzyskuje się mieszańce. Ponieważ efekt heterozji w drugim pokoleniu maleje, niewskazane jest użycie nasion do siewu z takiego zbioru w roku następnym. Żeby uzyskać wysokie plony, trzeba zakupić nowy materiał siewny co jest największą wadą tych odmian. Jako zalety producenci rzepaku ozimego uznają podwyższoną odporność na suchą zgniliznę kapustnych i tolerancję na choroby grzybowe, a także większą odporność na czynniki stresowe i na osypywanie się, uszkodzenia mechaniczne oraz pękanie łuszczyn pod wpływem słońca i wody. Odmiany te plonują wyżej w porównaniu z odmianami liniowymi, zwłaszcza na dobrych stanowiskach i z intensywną agrotechniką, bo występuje zjawisko heterozji (wybujałości), tworzy się więcej rozgałęzień, a co za tym idzie zawiązuje więcej łuszczyn. Posiadają także większe zdolności adaptacyjne do warunków środowiska poprzez głębszy i silniejszy system korzeniowy, lepiej sprawdzają się na opóźnione siewy w porównaniu do odmian liniowych. Lepsza mrozoodporność i zimotrwałość oraz większa zdolność do regeneracji uszkodzeń to kolejne zalety odmian mieszańcowych.